Winterslaap

Het is alweer een hele tijd geleden sinds mijn laatste blog.
Hoog tijd dus dat ik het hier weer vol klad.

Maar zo ver is het nog niet...

Wel eerst een verwijzing naar mijn eigen heuse "project 365". Vanaf afgelopen zondag ga ik nu elke dag een jaar lang een foto maken. Dat is in elk geval de theorie. We zien wel weer wat de praktijk er van brengt.

Zie mijn fotoblog voor de eerste drie fotootjes.
 

Nanowrimo; hoe ik ineens ergens aan meedeed. Of toch niet.

Nanowrimo. Is het een raar liedje? Is het een babyprietpraatwoordje? Kreeg ik net een toeval? 

Nee. 

Het is een heuse afkorting en staat voor National Novel Writing Month. En as we speak (of moet ik zeggen write?), vraag ik me af waarom het eigenlijk "national" heet. Want in alle vijf (of zes of zeven, hangt af van hoe je het bekijkt) werelddelen kan men meepennen. Maar dat terzijde.

Voor nanowrimo is het het idee dat je in een maand tijd (november dus) 50.000 woorden schrijft. En dan heb je een heuse novel. Of in elk geval 50.000 woorden achter elkaar. Dat is pakweg 100 pagina's. In Words in elk geval. Dat heb ik gisteren even snel berekend. 

Omdat een huisgenootje van meet af aan fanatiek meedoet en ik daar via Twitter regelmatig van op de hoogte werd gehouden, begon de proza-schrijf-kriebel ook bij mij steeds harder te jeuken. Dus! Gisteren hield ik het niet meer en heb mij aangemeld. 

Ik heb hier eigenlijk helemaal geen tijd voor. Maarja, die kriebel, hè? Dus bij aanmelding dacht ik: "Ik doe mee voor spek en bonen. Ik ga niet voor de 50.000. Die haal ik toch niet."

Dus ik herinnerde mijn ooit onafgemaakt kort verhaal (ik moest iemand dood laten gaan om het realistisch te houden en dat kon ik niet. Maar daar ontkom ik nu dus niet meer aan. Ik weet inmiddels ook wie het is. Het is echt heel zielig allemaal.) en besloot daaraan verder te schrijven. (Nee, een kort verhaal is het dan niet meer, nee). Daar zaten dus al 1700-nog-wat woorden in. Wat voor mij heel veel is. "Oh, wauw. Toch al 1700-nog-wat woorden. En dat zonder wat te doen", dacht ik verheugd. Vervolgens schreef ik enthousiast door, mijn bedtijd passerend.

Ondertussen twitterde ik enthousiast mijn over mijn vorderingen en gedachten en hield berichten met het nanowrimo hashtag in de gaten. En met al die opmerkingen over "word count" en de getallen die mij om de oren vlogen ging ik ook mijn eigen woorden tellen.

Dus drie kwartier later:"2700-nog-wat? Zo, dat gaat snel! Die 50.000 haal ik makkelijk als dat zo snel gaat!"

Dus. Ik geloof. Dat ik mee doe. "Dat kan niet. Dan moet je er tijd voor màken. En je had al je activiteiten (waar je ook al voor moet schrijven) nu net zo mooi ingepland!", vermaande ik mijzelf.

Maar goed.  

Ik heb me alleen maar aangemeld. 

En tel mijn woorden. 

Dat is alles.


Echt.

Door de mand gevallen

Ik hoor niets meer.[1] Dacht ik vandaag. In alle rust kwam het even langs en geruisloos verdween het weer. Geen storm van reacties. Wat artikelen in de krant, een item in het nieuws voor een paar dagen. Dat was alles wat ik er van heb gezien.

Nu moet ik toegeven dat ik het nieuws niet heel erg grondig volg de laatste tijd. Dus wellicht dat er wel wat meer over bericht is in de media. Toch valt het misbruik in de Jeugdzorg in het niets vergeleken met de reacties op het misbruik in de Rooms Katholieke Kerk.

Het is goed natuurlijk. Dat dergelijke misstanden in het nieuws komen. Het moet aandacht krijgen. Er moet tenslotte gerechtigheid zijn voor de slachtoffers. Maar gaat het de media daar wel om? Nu had ik al de indruk van niet. En ook toen het misbruik in de Kerk nog hot topic was, zagen velen wel de afkeer van de Kerk an sich, die via het nieuws over misbruik werd geuit.

Maar ik denk dat de media dan nu officieel door de mand valt. Want als het echt zo om de kinderen gaat. Als het lot van de slachtoffers de media zo aan het hart gaat. Waarom dan niet wat meer verontwaardiging en verhitte artikelen over de Jeugdzorg?

Het is ook niet eerlijk naar de slachtoffers van Jeugdzorg, wie het verschil in aandacht ook duidelijk is.[2]

Nee, blijkbaar gaat het niet écht om de slachtoffers. De media is door de mand gevallen.

---

[1] Gisteren heeft het kabinet wel excuses aangeboden.

[2] ““Mijn misbruiker behoorde niet tot de katholieke kerk, maar maakt dit het minder erg?”vroeg Carla zich af in haar brief aan de Volkskrant. Het is een vraag die meer slachtoffers van misbruik in de jeugdzorg zich de afgelopen jaren stelden”. In dit artikel wordt het verschil in reactie erkend, Volkskrant, 8 oktober 2012

Mijn leeftijd varieert

Ouder worden. Saaier. Serieuzer. Vooral geen gekke dingen. En het kind in je is al helemaal verdwenen. Onbewust was dit mijn verwachting bij het volwassen worden. En had ik het even fout!

Ouder worden is helemaal geen lineair proces. Het beslaat verschillende onderdelen van je persoonlijkheid in meer en minder mate. Waardoor mijn leeftijd geheel afhankelijk is van de situatie.

Zo ben ik vijftien als ik bij mijn ouders ben, maar vijf als ik Bert en Ernie op t.v. zie. Ik ben weer dertig als ik vergader over de oprichting van een organisatie, maar voel me doorgaans meer 25. En in het gezelschap van vrienden kan het niveau soms zwaar dalen tot het flauwe puberaal (maar wel grappige) niveau van zestien jaar. En ben ik in de speelgoedwinkel, dan ben ik negen.

Tja, dus hoe oud ben je dan eigenlijk écht?

De eliminatie van mensen met Down

We leven in een samenleving dat mensen met afwijkingen elimineert. Als ik het goed begrijp van een aantal artikelen die ik de laatste tijd ben tegen gekomen.

Zoals mensen met het Down Syndroom.

Vrouwen voor vrouwen?

Ok, dames. Vertellen jullie mij maar eens:  ligt het maar mij of hebben jullie dat ook? Jeuk krijgen van een opgelegd ‘vrouwen  voor vrouwen’- credo. Het is er zoveel om je heen. Ik hoor het zo vaak. Die vrouwen-carrièrewebsites, reclames.

Gaat er wat mis bij Amnesty?

Doet Amnesty International goed werk? Zeker. Ze komen op voor de zwakkeren, rechtelozen en de stemlozen. Is Amnesty consequent daarin? Euhm, daar lijkt het dan weer niet echt op. Want het riekt er naar dat de organisatie bepaalde rechten boven andere stelt. En dat voor een mensenrechtenorganisatie.

Door het zoeken naar informatie van mijn eerdere log en het bericht over een voornemen van de Amerikaanse tak van Amnesty International, kwam ik er achter dat deze organisatie bepaalde rechten boven het recht op geweten en godsdienst lijkt te stellen.

Ten eerste ontbreekt de nuance in hun berichtgeving over Pussy Riot. Volgens Amnesty International Nederland hebben de bandleden “geen misdaad begaan” met hun protestnummer en protesteerden ze “op legale wijze” tegen de regering. Ze deden “niets anders” dan gebruikmaken van hun recht op vrije meningsuiting. Volgens de Amerikaanse Amnesty International was het een “peacefulperformance” en op de internationale website wordt gesproken van een “a legitimate – if potentiallyoffensive – protest action.”

Nu ken ik niet alle wetten van Rusland, maar ik denk niet dat heilige plekken verstoren daar is toegestaan. Zoals in de meeste landen op de wereld. Dus het is niet legaal. Ze deden dus wel iets meer dan het uiten van hun mening. Iets wat strafbaar is. En anders op zijn minste rechten van gelovigen schendt. Een iets genuanceerdere reactie was dus wel op zijn plaats geweest.

En op zich is dit dan één ding, maar je kunt je zorgen maken als je leest: “Amnesty eistopheffing gewetensbezwaren”. Zoals te lezen valt in de het rapport “Deadly Delivery” is de organisatie inderdaad kritisch naar ziekenhuizen met een religieuze inslag en het lijkt erop dat ze dat liever afgeschaft zien worden.

Dan vraag ik me af hoe ze dat combineren met het recht op vrijheid van geweten en godsdienst. Deze rechten staan beschreven in artikel 18 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en wordt door henzelf onderschreven!

Zou AI deze clash van rechten doorhebben? Of gaat het zo in hun strijd op voor bepaalde rechten dat het andere rechten uit het oog verliest? Het komt al voor dat mensen geen beroep kunnen doen op hun recht op vrijheid van godsdienst[1]. Laten we niet hopen dat uitgerekend een mensenrechtenorganisatie deze ontwikkeling overneemt.

---

[1] RK adoptiebureau stopt wegens homowet http://www.rkk.nl/actualiteit/2009/detail_objectID691393_FJaar2009.html